ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΜΥΖΙΚΟΥ , ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΤΟ BLOG ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΕΚΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΕΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ...
ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ , ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ...
ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΜΠΕΛΟΣΟΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΠΟΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ.
ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΓΙΑ ΜΑΣ .
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ - ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΘΕΣΕΙΣ ,
ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΚΟΜΑ.
Ο Θεόδωρος Μυζίκος είπε...
- O διάλογος έχει επεκταθεί και έχουν εκφραστεί πολλές απόψεις. Πολλοί γράφουν ότι θέλουν μια επαγγελματική ομάδα αλλά το προτείνουν εκ του ασφαλούς. Ο σύλλογος είναι εδώ κι όποιος θέλει "μπαίνει" και βοηθάει. Οι πόρτες είναι ανοιχτές για όλους. Κάποιοι άλλοι θέλουν τον ένα, άλλοι τον άλλο και μερικοί κανέναν. Προσωπική μου άποψη είναι ότι όλοι χρειάζονται, όλοι είναι απαραίτητοι και μάλιστα τις εποχές που έρχονται. Οι επιχορηγήσεις έχουν "τελειώσει" από καιρό. Οι μετακινήσεις "τελειώσανε" πέρυσι κι από εφέτος πληρώνουμε και τους διαιτητές. Οι χορηγίες ελαχιστοποιήθηκαν. Όσοι όμως μείναμε αντέχουμε και θα συνεχίσουμε. Ευχαριστώ τους φίλους που εκτίμησαν τη δική μου προσφορά αλλά πρέπει να τονίσω ότι όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στην ομάδα (από τη δημιουργία της) έχω συνεργαστεί με εκλεκτούς συνεργάτες. Σχεδόν στο σύνολό τους έχουν προσφέρει πολλά στο σύλλογο κι εξακολουθούν να προσφέρουν. Όσοι προπονητές "πέρασαν" από την ομάδα προσπάθησαν για το καλύτερο κι όσοι βρίσκονται σήμερα κοντά της το ίδιο προσπαθούν να κάνουν.Όσοι αθλητές αγωνίστηκαν ή αγωνίζονται με τα χρώματα των ομάδων της Πρέβεζας έχουν προσφέρει. Άλλοι λίγο, άλλοι πιο πολύ, όμως οι περισσότεροι έκαναν την ομάδα κομμάτι της ζωής τους. Την αγάπησαν και την αγαπούν. Οι γενιές αλλάζουν αλλά το Πρεβεζάνικο μπάσκετ είναι και θα είναι στην κορυφή. Σας ευχαριστώ.
